Na overleg met Cassandra gisteren avond besloten om deze morgen een kaartje te halen voor de Intercape. Ze had via via een nummer van de man die eigenaar was van de winkel waar dat kaartje te koop was. Gisterenavond had ik namelijk op internet geprobeerd om het kaartje te bestellen/betalen maar dat lukte niet. Dus die man zou speciaal voor mij even zijn winkel openen om het kaartje te regelen, dat was echt super lief! Ik deze morgen al vroeg uit bed om te douchen en mijn tas verder in te pakken. Nadat ik daarmee klaar was gingen Marloes en ik samen ontbijten, we hadden eieren gehaald zodat we die konden bakken en eten met geroosterd brood, het was erg lekker. Daarna nog yoghurt met sinaasappel en muesli als goede bodem voor de reis. Toen was het bijna half 8 en moesten we naar de man voor het kaartje. Ik ging er met Cassandra heen, want die had een telefoonnummer en wist waar we moesten zijn, dus eerst het geld bij de bank gehaald, ik had 480 kwacha nodig, dit is ongeveer..... het is momenteel erg koud in Zambia +/- 22 graden en een harde wind. We moesten vrij lang wachten ongeveer een uur, dus gingen we een plekje zoeken waar we uit de wind stonden en dat bleek het kleine gebouw erlangs te zijn, hier stond een deur een beetje open, dit was fijner wachten als bij in de trek. Uiteindelijk kreeg Cassandra een telefoontje dat de man was gearriveerd, dus wij naar binnen en de man bedankt dat hij speciaal voor ons terug wilde komen. Ik betaald het kaartje en daarna kreeg ik de voucher voor vertrek. De bus vertrok om 10:00 en we moesten een half uur ervoor aanwezig zijn. Dus gauw naar huis, onderweg kwamen we heel toevallig dezelfde man als gisterenavond tegen en hij vroeg weer om contact gegevens, ik heb hem vriendelijk afgewimpeld en bedankt en toen doorgelopen. Thuis de thee opdronken, en naar toilet. Als verrassing was Rebecca nog gekomen om persoonlijk afscheid te nemen, ze had net haar kinderen naar de kerk gebracht. Ze zou me naar het vertrekpunt brengen, en Marloes wilde graag mee dus dat was prima. Afscheid genomen van de familie en toen gingen we op weg! Het was een drukke plek waar de bussen verzamelden, en auto parkeren viel beetje tegen, de bus was er vrij snel daarna. Maar bleef nog even staan, dus ik had me aangemeld en bleven we buiten staan. Daar nog lekker met Marloes gepraat (ook over de man van gisterenavond, en die we vandaag weer tegengekomen waren, maar ook over wat familiedingen die Cassandra ons had vertel, dingen die we vanaf dag een al raar vonden bij het gezin) het was fijn om nog even Nederlands te praten, want dat zal aankomende tijd wat minder zijn ;) uiteindelijk vertrok de bus dan echt, mijn grote rugzak lag al onderin de bus en handbagage had ik mee in de bus genomen. De bus was luxe (er waren maar weinig passagiers dus we konden de stoel langs ons ook gebruiken om spullen op te zetten, er waren 3 TV schermen in de bus, en omdat het 's morgens nog was heb ik toch maar 3 films gekeken (normaal geef ik er niet veel om) maar slapen kon ik nog niet, en verder was er niet veel te doen.. Er was ook een aansluiting voor het opladen van je telefoon dus dat was wel gemak. De bus reed flink door, en we waren ook zo bij de grens. Hier kregen we weer een stempel voor uit Zambia gaan, en moesten we ons melden voor Namibie (in de bus kregen we al een papiertje voor visumaanvraag dus die kon je al invullen) om bij de immigratiedienst van Namibie te komen moesten we een flink stuk lopen, gelukkig was er een jongen die deze overstap vaak maakt en die wist waar we moesten zijn! We kwamen nog bij een klein kantoortje waar een vrouw met een soort oorthermometer bij je oor moest zijn (ik kreeg ook geen uitleg, en de jongen wist ook niet precies wat het was) ze zei daarna dat het goed was en ik kon doorlopen, uiteindelijk kwamen we bij de immigratiedienst en daar moest je je paspoort, visumaanvraag en kaartje van die vrouw afgeven. Daarna moest ik alle vingers laten scannen en maakte hij een foto van mijn gezicht (vrij officieel allemaal) maar gelukkig was het in orde. Na deze procedure stonden er mannen waar je geld kon wisselen maar ik had bijna niets mee (20 kwacha) dus dat zou de moeite niet zijn, ik bedankte ze vriendelijk en liep door. Daar stond de bus alweer klaar, er waren twee mannen van immigratie die in de laadruimte wilde kijken maar tassen hoefde niet geopend te worden (die jongen zei dat dat ongebruikelijk was, maar dat het waarschijnlijk was omdat we met zo weinig waren, en het was slecht weer) toen iedereen er was begon de bus weer met rijden, ik geloof dat ik toen wel even geslapen had want daarna was er weer een controle, waarbij er mensen hun tas of koffer moesten openen, gelukkig hoefde ik niet want ik dacht al die bende door elkaar haha. Uiteindelijk moest ik naar toilet maar ik kon niet in de bus omdat er al zoveel mensen waren geweest en 'bassin' vol zat. 'S avonds hadden we nog een stop,en ik dacht dan haal ik wat te eten, chips ofzo (eigenlijk hoorde ik van Cassandra dat er eten bij inbegrepen was maar dat bleek dus niet zo te zijn) ik dacht dan reken ik af met mijn pinpas en vraag of ik wat extra geld mocht pinnen, helaas begreep de dame achter de toonbank me niet, dus ik zei dan reken het maar gewoon zo af. Heel raar maar mijn pinpas deed het niet, pincode tot 2x,toe geprobeerd maar zonder resultaat, ik stond daar met een dikke rooie kop.. Als je dan even nederlands kunt praten zou dat fijn geweest zijn, maar helaas. Tot over maat van ramp stond dus die jongen achter me met verder een hele lange rij (we hadden kort de tijd voordat de bus weer zou gaan) en hij bood aan om voor me te betalen, maar dat wilde ik niet, kon wel door de grond zakken.. Dus ik zei stotterend en in gebrekkig engels dat ik dan maar niks nam en het zo goed was. Ik durfde niemand meer aan te kijken, omdat je dus ook moest betalen voor toilet kon ik daar ook niet heen. Dus ik liep terug naar de bus, en probeerde gauw in slaap te vallen, dit viel me toch mee, ondanks de buikpijn van het moeten plassen :(