Vandaag had ik de microlight op de planning staan. Dat betekend dat je met een soort open vliegtuigje gaat vliegen boven de Victoria Falls. Ik had dit voor smiddags gepland dus de rest van de dag rustig aan gedaan, boekje gelezen, in de zon gezeten, even gewandeld. Geprobeerd om beetje uit te slapen maar door de warmte lukt dat toch niet (we zijn elke ochtend tussen 06:00 en 07:00 ongeveer wakker) Ik ging de micro light alleen doen omdat het vrij duur was en Marloes is hier voor 11 weken dus ze wilde haar activiteiten een beetje verspreiden. Gelukkig ging ze met een andere vrijwilliger zwemmen smiddags dus ik was wel blij dat ze ook iets gepland had. Na de lunch (nshima met boontjes/wortels en vlees met saus) (ik krijg veel vragen wat ik hier eet dus vandaar deze aanvulling) wilde ik met Walu nog haar nummer oefenen wat ze met haar afstuderen gaat zingen oefenen maar dat zat er uiteindelijk toch niet meer in. Rond 15:00 ben ik naar het museum gelopen, want daar zou ik opgehaald worden. Normaal worden mensen bij hun hotel of accommodatie opgehaald maar de huisnummers zijn hier niet zo duidelijk en om verwarring te voorkomen hadden we dus bij het museum afgesproken. Ze zouden me om 15.30 komen ophalen, maar op die tijd was er nog niemand om me te halen, ik wachtte nog even maar heb daarna toch maar Rebecca gebeld, die gaf aan dat ik haar mocht bellen als ze niet kwamen. Ze gaf aan dat ze een telefoontje had gehad dat ze een half uurtje later waren, en dat was ze vergeten door te geven. Na 10 minuten zijn ze me ook komen halen. In de bus zaten al andere mensen die de sunset cruise gingen doen en daar nog even fijn mee kunnen praten. Ik werd als eerste afgezet bij mijn activiteit en ze vroegen me of het mijn eerste keer was en dat het een gave ervaring ging worden! Er stond aangegeven dat je geen camera, telefoon en dergelijke mocht meenemen. In de micro light hangt een camera die om de 10 minuten fotos maakt en die fotos kon ik kopen na afloop. Ik liet mijn tas dus bij die organisatie en mocht plaats nemen in een stoel om te wachten op mijn beurt. Toen kwam de micro light eraan met een andere persoon erin die net klaar was. In een micro light zit je met tweeën, namelijk de bestuurder en ik. De twee stoelen staan vlak achter elkaar en zie het een beetje als dat je bij een fiets op het kinderzitje zit zoals vroeger en dan net iets hoger zodat je over de bestuurder kunt heenkijken. Ik kreeg ook een gesloten helm op, waarbij een microfoon op hoogte van je mond zat, op deze manier kun je communiceren met de bestuurder. De bestuurder heette trouwens T. J. We reden met de micro light naar de startbaan, dit lijkt op een startbaan van een vliegtuig maar dan iets korter. Na een aanloopje schoot de micro light de lucht in, dit gaf wel een gevoel van vrijheid omdat het dus 360 graden open was. We gingen m.b.t de hoogte tot ongeveer 350-500 meter hoogte. Het was echt adembenemend om te zien! Je ziet de watervallen dan ook van de Zimbabwe en de Zambia kant met de rook die omhoog komt! De Victoria Waterfalls zijn eigenlijk erg breed maar vanwege de droogte is er nu weinig water en valt er dus ook niet zoveel naar beneden waardoor ik dus ook flinke afgronden zag waar geen water overheen kwam. Je zag zelfs mensen bij de afgronden zwemmen, dat heet Devils Pool maar het is blijkbaar toch veilig genoeg vanwege stromingen dat je daar kunt zwemmen, was ook mooi om te zien! Verder volgen we over het mosi u tuni Nationaal Park waarbij ik verschillende krokodillen zag die aan het broeden waren op de eilandjes, nijlpaarden in het water, olifanten/zebras e.d. Was een erg gave ervaring, waarbij ik ook mijn armen en handen uit elkaar moest doen om het gevoel van vrijheid extra te ervaren! Na een rit van ongeveer 15 minuten gingen we weer landen wat ook goed verliep. Nadat ik uitgestapt was kon ik de fotos bestellen en kreeg deze op een USB stick mee. Ik werd daarna met het busje weer thuisgebracht en daar bekeek ik de fotos op de laptop van Marloes, het was fijn dat ze een laptop bij zich had. Morgen laat ik het aan de familie zien. Marloes had ook een fijne middag gehad met zwemmen gelukkig! Omdat het zo'n rustige dag is geweest wilde we 's avonds nog iets doen en zijn we samen gaan wandelen. De familie gaf als advies om op de verlichtte paden te blijven en dat deden we. We kwamen bij een restaurant waar ze volgens andere vrijwilligers hele lekkere toetjes hadden dus namen we een brownie met ijs. Hier hebben ze geen slagroom dus zath er honing op, wat ook lekker was. Na dit toetje moesten we natuurlijk wel lopen, een mooie afsluiter van een leuke dag!