Na een goede nachtrust werd ik omstreeks 7:30 wakker en ging ik douchen, daarna stond de tafel al voor me gedekt en kreeg ik uitleg van mama Christine (bij haar en haar twee dochters, waarvan eentje nog samen is met haar man, en 4 kleinkinderen twee van beide families. Meisje en jongen bij de ene en meisje en jongen bij het andere gezin, hiervan is het jongetje gehandicapt) ik verblijf dus samen met nogal wat mensen in dit huis. Ze gaf uitleg over de waterkoker en de broodrooster (hierbij moest je nog een knopje aanzetten om elektriciteitcontact te activeren) waarna ik kon beginnen aan mijn ontbijt. Dit was een normaal ontbijt met wit brood, boter en jam. Na het ontbijt heb ik met moeder Christine buiten gezeten en samen wat gekletst in het engels. Soms was het wat lastig om haar te volgen, maar als ik er moeite mee had, legde ze het uit op een andere manier. Daarna werd ik opgehaald door Lazarus (de chauffeur van het busje van het vrijwilligershuis) en ging ik naar Sunbird (het vrijwilligershuis) waar ik contact maakte met de nieuwe vrijwilligers. Buiten een andere Nederlandse jongen kwamen de andere vrijwilligers uit de hele wereld (Spanje/Engeland/Zwitserland/Australia/New Zeeland/Amerika e.d. We kregen informatie over de start van het vrijwilligershuis/voorstellen/projecten/regels/kleding/activiteiten e.d. veel vrijwilligers die er waren wilde uit hun comfortzone stappen. We kregen een lunchmaaltijd bij Sunbird en kletsten wat met de andere vrijwilligers. Na de middag gingen we de stad Livingstone in om een rondleiding te ontvangen en uitleg te krijgen over van alles. We hebben geld gewisseld bij het wisselkantoor. En een nieuwe telefoonkaart gehaald met internet (hiervoor moet ik morgen terug omdat die het niet doet) ook bij de supermarket geweest vanwege eigen beleg op je boterham. Dit gaf mama Christine aan. 'S avonds stond de tafel al gedekt voor 3 personen (de twee meiden en ik) in hun cultuur eten ze de maaltijden niet met de hele familie omdat het zo hun cultuur is, alleen met speciale gelegenheden zoals kerst eten ze samen. Nadat het eten gedaan was begon eentje met de afwas, toen ik aangaf dat ik wilde helpen vonden ze dit eerst vreemd (ik was een gast) maar later stonden ze hiervoor open. Ze zijn vanwege de armoede zuinig, vandaar dat ze een grote zak wasmiddel in korrelvorm halen en dit kleiner verpakken en ze gebruiken geen sponsje maar de zak van de aardappelen. Later met de twee meiden buiten gezeten, ze hebben hele mooie toekomstdromen. Eentje wil opticien worden en de andere dokter, ze praten over wereldverbetering en eentje is al een soort miss geweest vanuit wetenschapopdracht en mocht vanuit dat haar mening geven. Ze geven ook aan dat ze van alles willen bouwen voor de minder bedeelden, en volgen extra lessen, welke wel extra betaald moeten worden maar hun ouders vinden scholing belangrijk

De dag erop begon net als gisteren, waarbij ik brood smeerde voor tussen de middag vanwege mijn eerste werkdag. Ik werd weer opgehaald door Lazarus, en naar Sunbird gebracht vanwege gezamelijke eerste opstart werkdag van nieuwe vrijwilligers. Rebecca gaf me daarna nog apart uitleg over de gastfamilie, dat ik nshima (typisch gerecht) een keer zou krijgen en dat het heel normaal is om te delen als ik zelf iets kocht. Daarna ging Lazarus mee naar mijn werk, we gingen te voet zodat de weg herkenbaar zou worden voor mij. Toen ik binnenkwam waren de kinderen meteen enthousiast zwaaien en riepen haaaaj. Het is een schooltje met 42 kinderen, 3 klaslokalen voor de leeftijd 3-4 jaar 5-6 jaar en 7-8 jaar. Er staan twee juffen waarvan een 3-4 jaar begeleid en de andere de andere twee klassen heeft. Ik kreeg de oudste klas met 8 leerlingen. Ik ondersteunde met rekenen namelijk delen. Dit was anders als hoe ik het herinnerde van vroeger, dus voor mij was het ook zoeken. Ik heb opgaven nagekeken, dat beschrijven ze hier als 1-3 of als je alles goed hebt 3-3. Daarna nog ondersteund bij een les over de natuur waarbij ik een tekst op het bord moest schrijven en veel naar het bord liepen met de vraag teacher what is this? Tussendoor kwamen de kleinere kinderen naar mij om me een high five te geven of vroegen how are you? Ik wordt er door de andere juffen teacher Cathrine genoemd. Rond 13.00 mocht ik naar huis vanwege het warme weer, ik mocht een taxi nemen maar ik wilde lopen vanwege het herkennen van de weg. Het was zoo warm dat ik thuis 6 glazen water dronk. De weg had ik in een keer goed gelopen! Thuis niet veel meer gedaan vanwege de warmte, in schaduw gespeeld met dat kleine jongetje vd familie (kocha) avondeten at ik alleen en daarna liet ik het vrienden/familieboekje aan mijn gastfamilie zien, dit vonden ze leuk om te zien. Mama Christine is eigenlijk gepensioneerd maar ze werkt nog op de kraamafdeling van het ziekenhuis, dit vanwege de armoede. En dan de opvang van vrijwilligers en de gezinnen die bij haar wonen. Ze zegt ook steeds this is your home, dat maakt dat je je welkom voelt. Respect voor deze vrouw!